Monthly Archives Lipiec 2015

Teorie rozwojowe opierają się z pewnością na zdrowych podstawach, skoro uznają, ze człowiek może się uczyć i uczy się oraz że wzrasta on w jakiejś kulturze, w której musi uczestniczyć zgodnie z prawami i zwyczajami tej kultury. Stąd też każda dojrzała osobowość jest produktem swego rozwoju. Pogląd ten nie przesądza jednakże zagadnienia, którą z teorii rozwojowych wybrać jako najbardziej przekonywającą. Oto niektóre spośród nierozwiązanych dotychczas w związku z tymi teoriami spraw.

Eksperymenty Maiera i jego współpracowników dały początek pewnej kontrowersji. Są tacy (np. Wi!coxon, 1952), którzy uważają, że zwykle zasady działania nagród i kar w uczeniu się tłumaczą zachowanie szczurów Maiera bez odwoływania się ,do jakiejś nowej zasady powstawania stereotypii. Uczniowie Maiera starali się jednakże odeprzeó ten argument, twierdząc, że pojawia się coś nowego, gdy kara działa frustrująco (np. Ellen, 1956: również Maier, 1956).

Dwa główne niebezpieczeństwa zagrażające zdrowiu psychicznemu są następujące: (1) zbyt silny konflikt połączony z uczuciami bezradności, napięcia i lęku oraz (2) izolacja od towarzyszy połączona z uczuciami osamotnienia i odrzucenia. Psychoterapeuta stara się, z jednej strony, pomóc pacjentowi przejść przez martwy punkt w jego konfliktach, a także, z drugiej strony, pomóc mu w ukształtowaniu bardziej zadowalających stosunków z innymi ludźmi. Gdy w ten sposób sformułujemy cele terapii, będziemy mogli przewidzieć, że terapia grupowa, w której konflikty rozwiązuje się w obecności innych ludzi i w której członkowie grupy zyskują wzajemny szacunek, oparcie i przyjaźń dzięki wspólnej pracy nad swymi problemami, będzie posiadała pewne zalety.

Jak dotąd, współpraca między psychologią a prawem rozwinęła się jedynie w kilku dziedzinach spośród wielu możliwych. Uczelnie prawnicze, w przeciwieństwie do medycznych, nie wprowadziły zwyczaju dokooptowywania psychologów do swych katedr, dlatego też jest to dziedzina współpracy, której rozwoju można się jeszcze spodziewać w przyszłości.

Zaburzenia psychotyczne są poważniejsze niż zaburzenia psychonerwicowe. Osobowość człowieka cierpiącego na psychozę jest zdezorganizowana, a jego normalne społeczne funkcjonowanie bardzo zakłócone. Specjaliści nie są zgodni co do różnic pomiędzy psychonerwicami a psychozami. Niektórzy sądzą, że różnice te są tak wielkie, że są to dwie całkiem odrębne jednostki chorobowe, różniące się raczej rodzajem niż stopniem, podobnie jak płatowe zapalenie płuc wywoływane przez pneumokoki różni się od zwykłego zapalenia wywoływanego przez wirusy, mimo niektórych podobnych objawów. Inni, których poglądy zdają się zyskiwać na popularności, sądzą, że istnieje' pewna ciągłość od normalności poprzez psychonerwice do psychoz, a różnice są w głównej mierze sprawą rozmiaru symptomów.