Istnienie osobowości kompulsywnej zostało przynajmniej częściowo potwierdzone w pewnym eksperymencie, w którym 37 studentów mieszkających razem w internatach oceniało się wzajemnie pod względem trzech cech. Ocen dokonywano, stosując siedmiopunktową skalę, w rezultacie czego otrzymano dla każdego ze studentów przeciętne oceny dla trzech cech: skąpstwa, uporu i dbałości o porządek. Stwierdzono, że rzetelność tych przeciętnych ocen była zadowalająca, a zatem można je było interpretować podobnie jak wyniki testów.
Korelacje te, chociaż niskie, wszystkie są dodatnie i' zgodne z ocze-. kiwanym kierunkiem. Mają one tym większą wymowę, gdy przypomnimy. sobie, że dbałość o porządek uważamy za cechę' pożądaną, natomiast skąpstwo i upór – za cechy niepożądane (Sears, 1936, 1943)
Przypomnijmy, że jedna z powierzchniowych cech Cettella obejmuje oszczędność, schludność i upór (tabl. 17-3). (Przyp. aut.). Inna struktura osobowości, która również była przedmiotem szeregu badań (Adorno i in., 1950), nosi nazwę osobowości autorytarnej. Niektórzy twierdzą, że powstaje ona na skutek daleko posuniętego odrzucenia przez rodziców lub ich dominacji w -dzieciństwie, co prowadzi do wypartej wrogości. Ta wrogość w wieku dojrzałym przejawia się w atakowaniu grup mniejszościowych, np. w antysemityzmie. Autorytarny model osobowości cechuje wysoce konwencjonalne zachowanie, wiara w zabobony i przesądy, destruktywność i cynizm, pragnienie władzy, nadmierne zainteresowanie sprawami seksualnymi3.
Leave a reply