II wojna światowa była świadkiem powstania wielu skomplikowanych instrumentów, takich jak urządzejnia radarowe służące do wykrywania samolotów oraz urządzenia dźwiękowe stosowane przy wykrywaniu okrętów podwodnych. W kabinie samolotu pojawiło się mnóstwo aparatów wskaźnikowych, niemal zbyt wiele, by jeden człowiek mógł śledzić tarcze ich wszystkich. Pilot, musiał jednak odczytywać i rozumieć wskazania właśnie tych wszystkich instrumentów. Gdyby błędnie od- działania maszyny z człowiekiem. Jeśli maszyna jest zaprojektowana starannie, odpowiednio do fizycznych wymiarów i możliwości fizjologicznych i psychologicznych człowieka, praca będzie wykonywana lepiej.
Sprawozdanie Zrzeszenia do Badania Rozwoju Pracy (System Development Corporation – 1959) stwierdza, że personel zajmujący się zawodowo badaniem „czynnika ludzkiego” liczył 666 osób zatrudnionych w 55 instytucjach, wśród nich 453 osoby (68%) były psychologami. Ponieważ ta dziedzina pracy kilka lat temu właściwie jeszcze nie istniała, powyższe liczby dają pewne pojęcie o tempie jej rozwoju.
Wielkie zainteresowanie podróżami człowieka w przestrzeni kosmicznej pobudziło do wnikliwego rozpatrywania związanych z nimi problemów psychologicznych. Człowiek lecący w rakiecie musi nie tylko mieć możność utrzymywania się przy życiu, lecz powinien również być zdolny do wykonywania niezbędnych czynności, aby jego obecność w statku kosmicznym była pożyteczna dla nauki. Powinien zatem być chroniony zarówno -od nadmiernego stressu fizycznego, jak i od psychologicznego stressu osamotnienia i poczucia „uwięzienia” w bezgra- witacyjnym środowisku. Problemy te dyskutowano już w literaturze
Leave a reply