Category Porady

Powszechność występowania projekcji uwypuklają dwa eksperymenty. Pierwszy z nich (Sears, 1936) 3 przeprowadzono na grupie studentów amerykańskiego uniwersytetu, którzy byli członkami trzech bractw studenckich. Członków każdego bractwa poproszono, aby ocenili innych członków pod względem czterech niepożądanych cech: skąpstwa, uporu, skłonności do nieporządku oraz nieśmiałości. Pierwsze trzy cechy są silnie dezaprobowane, podczas gdy czwarta spotyka się z łagodną dezaprobatą. Każdemu studentowi polecono także ocenić siebie samego pod względem każdej z tych cech. W eksperymencie tym brało udział ogółem 97 studentów.

Gdy rozmowa zostanie zakończona, rozpoczyna się szczegółową analizę zapisów. Najpierw maszynistka przepisuje zarejestrowaną na taśmie rozmowę – próbkę pokazano na ryc. 19-6. Jest to fragment rozmowy z 33-letnim ojcem jednego dziecka. Zwróćmy uwagę, że maszynistka wiernie zanotowała każdy dźwięk i każdą pauzę. Częścią składową procesu analizy jest również ponumerowanie zdań, aby można je było zidentyfikować i obliczyć: numeruje się także każdą pięciosekundową pauzę.

Rosenberg (1960a, 1960b) postawił hipotezę, że silna i nieodwracalna zmiana emocjonalnego komponentu postawy spowodowałaby reorganizację związanych z nim przekonań o charakterze poznawczym Badani (22 studentów Uniwersytetu Yale) określili najpierw swoje reakcje emocjonalne na twierdzenia dotyczące pewnych zagadnień, a następnie poziom swego zainteresowania tymi zagadnieniami, których w sumie było siedem: prawo robotników do strajku, program gospodarki miejskiej, zmiana polityki Stanów Zjednoczonych na bardziej ugodową w stosunku do ZSRR, wprowadzenie powszechnych państwowych ubezpieczeń na wypadek choroby, zamieszkanie w Los Angeles, przenoszenie się Murzynów do dzielnic zamieszkanych przez białych >raz połączenie się Stanów Zjednoczonych i Kanady w jedno państwo Tematem eksperymentu była modyfikacja postaw osób .badanych poprzez zmianę jedynie uczuciowego komponentu postawy w dziedzinie, w której przejawili wysokie zainteresowanie, i w dziedzinie, w której wykazali mały stopień zainteresowania.

Gdy mówimy, że nie można jednocześnie zjeść ciastka i schować go sobie na później, stwierdzamy istnienie konfliktu. W każdym człowieku jest zawsze wiele motywów czynnych w danym momencie, a cele, do których one prowadzą, mogą się wzajemnie wykluczać. Często zdarza się, że uczeń nie może jednocześnie być wybitnym sportowcem i uzyskiwać oceny, które by pozwoliły mu dostać się na medycynę. Nawet wtedy, gdy tylko jeden motyw wchodzi w grę, mogą istnieć różne sposoby osiągnięcia celu: w takich przypadkach konflikt powstaje w tym punkcie, gdzie drogi wiodące do celu rozchodzą się. Można zdobyć wykształcenie na różnych uczelniach, lecz trzeba wybrać, na którą z nich wstąpić. Taka sytuacja konfliktowa jest frustrująca, ponieważ gładki bieg aktywności ukierunkowanej na cel zostaje zakłócony koniecznością wyboru. Można wyróżnić trzy typy konfliktów: między dążeniem a dążeniem (approach – approach), między unikaniem a unikaniem (avoidance – auoidance) oraz między dążeniem a unikaniem (approach – avoidance) (Lewin, 1935). Określa się je jako konflikty wymagające wyboru między dwiema (lub więcej) pozytywnymi przynętami (incentives), pomiędzy dwiema negatywnymi przynętami lub pomiędzy dwoma aspektami jakiejś przynęty, która jest tym samym pozytywna i negatywna zarazem.

W badaniach Narodowej Fundacji Naukowej (tabl. 21-9) psychologowie kliniczni i doradcy psychologiczni, razem wzięci, stanowili połowę ogólnej liczby psychologów.

Teorie dynamiki osobowości zajmują się aktualnymi przejawami osobowości w jej interakcji z fizycznym i społecznym środowiskiem, a zwłaszcza konfliktami powstającymi na skutek sprzecznych tendencji w ramach osobowości lub tez na skutek konfliktów nawyków lub konfliktów ról

Identyfikacja z grupą ma pożądane następstwa, polegające na wytwarzaniu zadowalających stosunków między jednostkami. Jednocześnie ta sama postawa identyfikacji może skłaniać niektórych ludzi do odrzucania tych, którzy nie należą do grupy. Antagonizm międzygru- powy jest problemem o dużej doniosłości, ponieważ stanowi on groźbę dla harmonijnego życia społecznego.

Erikson (1959) dokonał w ramach teorii psychoanalitycznej próby skorygowania braków klasycznej teorii i bardziej adekwatnego potraktowania środowiskowych i społecznych przystosowań wymaganych w każdej fazie rozwoju. Opracował schemat przebiegu dojrzewania, który uwzgiędnia (z pewnymi modyfikacjami) psychoseksualne fazy, lecz również określa kryzysy psychospołeczne, które występują w każdej fazie. Jeśli uda się je przezwyciężyć, prowadzą do psychicznej dojrzałości, jeśli nie, pozostają po nich ślady w postaci nerwic Schemat ten przedstawia w ogólnych zarysach tabl. 17-4. Zwróćmy uwagę, że w każdej fazie kryzys psychospołeczny określano za pomocą pary terminów, z których pierwszy wyraża wynik korzystny, zaś drugi – niekorzystny. Według tej teorii przez całe życie ponosimy konsekwencje każdego z wcześniejszych rozwiązań jakiegoś kryzysu: uczymy się pewnego sposobu rozstrzygania problemów, którym, być może, posłużymy się znowu przy późniejszych kryzysach. Końcowym rezultatem tego procesu jest specyficzna struktura osobowości, ukształtowana przez zmiany, które nałożyły się na ow wspólny schemat rozwoju.

W tej makiecie rakiety kosmicznej starannie zaprojektowano skomplikowaną tablicę rozdzielczą, dostosowując ją do możliwości ruchowych i percepcyjnych operatora, aby nawet pod wpływem stressu spowodowanego podróżą kosmiczną, był zdolny do obsługiwania przyrządów. psychologicznej, przytaczając sprawozdania z badań nad rolą czynnika ludzkiego w obsługiwaniu pojazdów kosmicznych, w systemie pocisków balistycznych oraz omawiając dane dotyczące funkcjonowania mechanizmów kontrolnych człowieka w samolotach i statkach kosmicznych (Sells i Berry, 1961). Komentując te studia, jak również stojące w tym zakresie przed psychologią zadania, Melton i Briggś (1960) stwierdzają:

Człowiek zdrowy psychicznie ma chęć do życia, nie musi nakłaniać siebie samego do wykonania codziennych obowiązków, lecz przeciwnie – szuka okazji do użytecznej działalności, do zabawy, do utrzymywania dobrych stosunków koleżeńskich. Taki zdrowy zapał trzeba, oczywiście, odróżnić od przesadnego podniecenia, kiedy to aktywność stanowi ucieczkę od konfliktu: szalona hiperaktywność jest objawem równie niezdrowym, jak nadmierne znużenie. U źródeł entuzjastycznej postawy leży ten sam warunek, na którym opiera się produktywna aktywność w ogóle: wolność od brzemienia nierozpoznanych, wypartych lub źle rozwiązywanych konfliktów oraz skierowanie swej działalności na wartościowe cele.

Po zakończeniu II wojny światowej wzburzone umysły powróciły do równowagi. Zebrano dokumentację w postaci 19 tomów z dziedziny psychologii w lotnictwie, 4 tomy dotyczące społeczno-psychologicznych badań w wojsku oraz szereg innych niektóre nowe materiały wykorzystywano w podręcznikach dla celów dydaktycznych. Nastąpiło jednak pewne rozczarowanie. Rzeczy, które w gorączce wojennej wydawały się bardzo ekscytujące i obiecujące, utraciły swą pozorną głębię, a różne odkrycia po dokładnym sprawdzeniu okazały się mniej pewne. Dużo istotnych osiągnięć zachowało oczywiście swą wartość, jednakże obecnie, w latach sześćdziesiątych, na wiele rzeczy patrzy się inaczej.