Ogólne omówienie zaburzeń psychicznych można znaleźć w podręcznikach psychiatrii, takich jak Noyesa i Kolba Modern clinical psychology (5th Ed., 1958) oraz w pracach Colemana .Abnormal psychology and modern life (2nd Ed., 1956) lub White’a The abnormal personality (2nd Ed., 1956). Użyteczne źródło informacji stanowi Arieti’ego American handbook of psychiatry (2 vols., 1959).
O różnorodnych systemach leczenia jest mowa w książkach Harpera Psychoanalysis and psychotherapy (1959) oraz Steina Contemporary psychotherapies (1961). Jeśli idzie o zagadnienia leczenia środowiskowego, dobrym źródłem jest Rogers, The clinical treatment of the problem child (1939). Poradnictwo dotyczące problemów osobistych nie określanych jako nerwicowe lub psychotyczne omawia Bordin w Psychological counseling (1955). Terapią skoncentrowaną na pacjencie, zajmują się Rogers i Dymond (Eds.) w. książce Psychotherapy and personality change (1954) oraz Rogers w pracy On becoming a person: a therapist’s view of psychotherapy. (1961), Dollard i Miller w Personality and psychoterapy (1950) powołują się zarówno na psychoanalizę, jak i na teorię uczenia się.
Terapia psychoanalityczna jest zagadnieniem skomplikowanym o bogatej literaturze. Użytecznym wprowadzeniem są książki Kubiego Practical and theore- tical aspects of psychoanalysis (1930) oraz Menningera Theory of psychoanalytic technigue (1958). O zastosowaniu osiągniąć psychoanalizy w krótszym leczeniu psychoterapeutycznym traktuje książka Alexandra i Frencha (Eds.) Psychoanalytic therapy (1946).
Problemy osobistego przystosowania, szczególnie dotyczące studentów kolegiów, omawiają takie książki, jak: Heynsa The psychology of personal adjustment (1958), Lindgrena Psychology of personal and social adjustment (2nd Ed. 1959) McKinneya Psychology of personal adjustment (2nd Ed., 1960) oraz Shafiera i Shobena The psychology of adjustment (3rd Ed. 1956),
Jest rzeczą newna. że zachowanie zwierząt w grupach (parach, stadach, trzodach), tak samo jak budowa ich ciała, stanowi wytwór ewolucji. Zycie człowieka nieuchronnie przebiega w społeczeństwie, wobec czego psychologia człowieka musi interesować się stosunkami między jednostką a grupą. Psychologia społeczna jest gałęzią psychologii zainteresowaną szczególnie problemami, które powstają w interakcjach między jednostkami. Idzie tu o postrzeganie innych osób, stosunki interpersonalne różnego rodzaju, postawy i poglądy oraz ich zmiany. Wśród zastosowań, jakie znajduje psychologia w odniesieniu do spraw ludzkich, wiele dotyczy dziedziny społecznego zachowania w związku z tego rodzaju problemami jak wybór zawodu, selekcja pracowników czy też badanie różnego rodzaju zagadnień wynikających z rozwoju cywilizacji przemysłowej. Psychologia nie może znaleźć lekarstwa na wszystkie problemy społeczne, które wymagają rozwiązania, lecz jej wzbogacające się metody badawcze i fakt, że łączy swł> wysiłki z usiłowaniami innych nauk behawioralnych, pozwalają spodziewać się, że stanie się nauką o wielkiej użyteczności społecznej.
Leave a reply