Badania opisane przez Schramma

Zmiany w decyzjach co do sposobu glosowania, które nastąpiły po obejrzeniu telewizyjnych dyskusji potiiędzy Kentiedyłni a Nixonem w czasie kampanii w 1960 r.: grupa 95 mieszkańców Nowego Jorku

Badania opisane przez Schramma (1960) ukazują w wyrazisty sposób doniosłe znaczenie telewizji w życiu współczesnych dzieci szkolnych. W próbce 508 dzieci z San Francisco, chodzących do piątej lub szóstej klasy, 74% oglądało telewizję codziennie, przeciętnie przez 2 1/2 godziny, tj. mniej więcej tyle samo czasu, ile spędzały na swobodnej zabawie. Programy oświatowe stanowiły bardzo małą część oglądanych pozycji.

Badania na wielką skalę przeprowadzone w Anglii (Himmelweit, Oppenheim i Vince, 1958) wykazały, ze dzieci angielskie nieco mniej oglądają telewizję niż amerykańskie. Oglądanie było ujemnie skorelowane z inteligencją – im wyższa inteligencja dziecka, tym mniej czasu spędzało ono przed ekranem telewizora. Chociaż dzieci mogą się uczyć z telewizji, wydaje się, że w ostateczności nic nie zyskują, ponieważ telewizja wypiera inne formy gromadzenia doświadczeń, takie np. jak czytanie. Wydaje się, że telewizja nie? skłania do własnej aktywności: niewiele dzieci próbowało np. sporządzić jakąś rzecz, mimo że w telewizji pokazywano sposób jej wykonania.

Wpływanie na opinię w ek-sperymentalnych grupach słuchac zy. Poprzednio wysunęliśmy pewne sugestie dotyczące konformizmu społecznego (s. 823-828). Tu interesują nas wpływy, jakim podlega członek grupy szczególnego rodzaju, jakim jest np. audytorium (audience). Mówca lub inny przywódca, wokół którego skupiają się członkowie grupy (tj. ktoś, komu oni poświęcają w sposób mniej lub bardziej trwały swą uwagę), oddziaływa w pewien sposób na to audytorium. Dla zilustrowania licznych badań nad specjalnie tworzonymi grupami eksperymentalnymi rozpatrzymy trzy przykłady.