Fakt, że ktoś należy do jakiejś grupy, skłania go, aby również i innych zaliczać do jakichś grup – mimo że ci „inni” mogą mieć poglądy całkiem odmienne niż grupa, do której się ich zalicza. Pewien rodzaj arbitralnego podziału na grupy prowadzi do posługiwania się stereotypami (stereotyping), polegającego na tym, że ludzie przypisują jednostce cechy, które uważają za typowe dla grupy, do której tę jednostkę zaliczają.
Przykładu istnienia takich stereotypów dostarczają badania Secorda, Bevana i Katza (1956), w których badani o znanych postawach wobec Murzynów mieli za zadanie ocenić szereg osób, których fotografie im pokazano, pod względem 25 cech. Fotografie przedstawiały twarze 10 Murzynów i 5 białych, przy czym twarze Murzynów dobrano w ten sposób, aby reprezentowały one różne odmiany rysów negroidalnych. Lista cech obejmowała 10 cech fizjonomicznych charakterystycznych dla Murzynów oraz 15 cech osobowości ogólnie uważanych za elementy stereotypu Murzyna. Gdy tylko badany uznał, że fotografia przedstawia Muszyna, skłonny był przypisywać mu kategorycznie cechy osobowości, które uważał za charakterystyczne dla Murzynów, nie zwracając żadnej uwagi na różnice indywidualne widoczne na fotografiach. Rezultaty takie otrzymano zarówno w przypadku badanych mniej, jak i bardziej uprzedzonych w stosunku do Murzynów. Istnieje zatem silna tendencja, aby jednostkom przypisywać pewne cechy na podstawie ich przynależności grupowej, nawet jeśli jednostki te w niejednakowym stopniu wykazują właściwości charakterystyczne dla danej grupy.
Obecnie rozpatrzymy, w jaki sposób poglądy dzielące ludzi na grupę własną i grupy obce stwarzają problemy międzygrupowe. Szukanie „kozłów ofiarnyc h”. Pojęcie kozła ofiarnego pochodzi od starożytnego obrzędu, opisanego w Starym Testamencie. Co pewien czas grzechy plemienia przy odpowiednich ceremoniach przenoszono nh kozła, którego następnie wypędzano na pustynię. Niewinny kozioł cierpiał za grzechy ludu.
Leave a reply