Identyfikacja z grupą ma pożądane następstwa, polegające na wytwarzaniu zadowalających stosunków między jednostkami. Jednocześnie ta sama postawa identyfikacji może skłaniać niektórych ludzi do odrzucania tych, którzy nie należą do grupy. Antagonizm międzygru- powy jest problemem o dużej doniosłości, ponieważ stanowi on groźbę dla harmonijnego życia społecznego.
Grupy własne i grupy obce. Wspominaliśmy poprzednio, że zasada podziału na figurę i tło stosuje się także do postrzegania społecznego (str 818). Podobna strukturalizacja spostrzeżeń występuje w identyfikacji z grupą, tak że grupa, której jest się członkiem, staje się figurą z dość wyraźnymi konturami. Grupa, do której dana osoba należy i z którą się identyfikuje, zwana jest grupą własną (in-group). Innych ludzi identyfikuje się jako członków grup obcych (out-groups). Granice te zaostrzają się jeszcze bardziej, gdy interesy grup kolidują ze sobą, tak że grupa własna zaczyna rywalizować z grupami obcymi. Stare waśnie między rodzinami i utarczki polityczne pomiędzy partią u władzy a, partią dążącą do władzy stanowią przykład konfliktów między grup% własną a grupami obcymi. Oczywiście, rozróżnienia kastowe i klasowe są w zasadzie oparte na podziale na grupę własną i grupy obce
Nie wszystkie granice między grupami są jednakowe. Niektóre granice są dużo mniej sztywne od innych, tj. jednostki mogą je przekraczać i wstępować do grupy lub występować z niej. Na terenach kolegiów i uniwersytetów liczne kluby i stowarzyszenia są otwarte dla wszystkich lub prawie wszystkich studentów, którzy chcą do nich wstąpić, i nie ma specjalnego przymusu, aby pozostawać w tej grupie, gdy zainteresowanie jej działalnością wygasło. Do innych organizacji, takich jak bractwa czy korporacje, droga prowadzi jedynie poprzez specjalne wprowadzenie i wtajemniczenie, a nacisk przeciwko zrywaniu raz przyjętych więzów grupowych jest bardzo silny. Granice bractw są bardziej sztywne niż granice innych klubów.
Leave a reply