Psychologia uczenia się jest tą dziedziną psychologii, która zawsze, odkąd William James uznał za podstawowe pojęcie nawyku, wzbudzała duże zainteresowanie. Wzrosło ono jeszcze bardziej w początkach naszego wieku w rezultacie prac Thorndike’a oraz pod wpływem badań Pawłowa nad odruchem warunkowym. Dokładnie sformułowane poglądy Hulla oraz różne nieraz ostre polemiki, które wszczynali Tolman, Lashley, Kohler i inni, spowodowały, że temat ten w ciągu ostatnich trzech dziesięcioleci zyskał sobie niezwykłą popularność. Zainteresowanie uczeniem się jako zagadnieniem teoretycznym i praktycznym nadal nie słabnie, chociaż komplikacje, które wyłoniły się w trakcie badań, zmniejszyły zaufanie psychologów do większości ogólnych twierdzeń, zwracając zainteresowania w stronę motywacji i innych pokrewnych tematów.
Jakkolwiek motywacja zawsze interesowała wielu psychologów, podejście do tego tematu zmieniało się, a w zależności od tych zmian, tematem tym zaczęli interesować się psychologowie o różnorodnym przygotowaniu i poglądach. Przez pewien czas, w początkach naszego wieku, zajmowano się problemami instynktu później zaczęto badać popędy będące rezultatem deprywacji (pozbawienia), a zwłaszcza głód, pragnienie i popęd płciowy psychoanalitycy dorzucili lęk i poczucie winy jako siły motywujące. Nowsze prace, zwłaszcza w ostatnim dziesięcioleciu, kładą nacisk na takie tematy, jak grupa popędów uprzednio lekceważonych (popęd do eksploracji, ciekawość, popęd do manipulacji oraz popęd wywołany przez frustrację), wpływ potrzeb i wartości na spostrzeganie, percepcyjny mechanizm obronny wyrażanie się motywów w fantazji (np. motywu osiągnięć i motywu afiliacji) interesują się one również tym, w jaki sposób motywy znajdują swój wyraz w przyjmowanych wartościach i w systemach wartości. Problematyka motywacji stała się tak obszerna, że zaczyna to wzbudzać niepokój u wielu psychologów sam ten niepokój jest oznaką, jak poważnie sprawa jest traktowana, choć istnieje jeszcze wiele nierozwiązanych problemów.
Leave a reply